احمد رحمانی: امیدواری به آینده ای بهتر
هر انسانی در گذشته بنا به پروسه روند زندگیش حامل خاطرات تلخ و شیرینی هست و زندگی انسان ها هم بنا به این نسبیت زندگی بنا شده است. خیلی از آدم ها، علی الخصوص کسانی که در جوامع کشورهای جهان سوم و اسلام زده زندگی می کنند خاطرات تلخ و سرگذشت های ناگوارتری نسبت به جوامع مدرن دارند و در واقع گذران زندگی خیلی از روابط ها را در کشورهای اسلام زده با سنت مرد سالاری تحت الشعاع قرار داده و باعث تحمیل شرایط های ناگوار میشود. از آن جهت، وقتی می آییم و از جنبه زن بودن و زنانگی آن را آنالیز میکنیم به معادلات پیچیده تر و ناگوارتری از نسبیت فرهنگی حاکم بر آن جامعه میرسیم و متاسفانه فشار های غیر انسانی به زنان در آن جامعه عریان تر از همه جای دنیاست، درسته شاید شما در زندگی سابق خود خاطرات بد و ناخوشایندی رو تجربه کرده باشید، اما این دلیل نمیشه که گذشته بد، آنقدر آدم را در روابطش محافظه کار بار بیاورد که حتی در چشم انداز فردا و روابط آینده اش هم بیمناک و نا مطئمن باشد. به نظر من نباید از آینده ترسید، آینده ای که نامعلوم است و آدم نمیداند که چه خواهد شد. به نظر من خوب و بد زندگی آینده راانسان ها با ایده ها و چشم اندازهای خوب و بد ومقدار تلاش و مبارزه ای که میکنند رقم میزنند و درصد زیادی از روابط آینده را آدم ها بوسیله ایدههایی که در سر دارند تعیین می کنند و در کنار آن مقدار تلاش و کم کاری که در این زمینه صورت میگیرد میتواند در متحقق کردن یک آینده خوب و یا بد موثر باشد. اینجا هم الان با وجود اینکه ما در جامعه غرب زندگی میکنیم که خیلی از روابط ها انسانی ترو مدرن تر از جوامع شرقی است و بنابراین انسان بهتر و مسلط تر میتواند برای زندگی اش خط و نشان بکشد. اما متاسفانه خیلی از انسان ها باز در اینجا این روابط ها رو با معیار زمانی گذشته میسنجند، یعنی محیط زندگی عوض شده و شرایط زندگی از یک مرحله پست به مرحله عالیتری نسبت به جامعه قبلی رسیده، ولی متاسفانه انسانها باز با همان معیارها، ترس و وحشت ها و باید و نباید و شاید ها زندگی میکنند. اینجا در واقع انسان ها نیستند که تصمیم میگیرند بلکه مناسبات و خاطرات بد گذشته است که شرایط را برای فرد ترسیم میکند و متاسفانه فرد هم به جای اینکه شرایط را با واقعیت تطبیق دهد و بواسطه آن روابط خود را انتخاب کند، اما گذشته و رفتارهای ضد ارزشی گذشته در نقش باز دارنده ای در افکار انسان ها، نقش فنر ارتجاع را بازی کرده و از پیشرفت و چشم انداز بهتر زندگی آنها را باز میدارد. گذشته انسان ها صرفا در بعضی موارد جنبه های خوبش را میتوان بعنوان خاطرات خوب استفاده کرد و بخشی از جنبه های منفی اش رو هم میتوان بعنوان تجربه استفاده کرد و یک بخش آن را که هیچ کاربرد خاطراتی و مثبت ندارد باید دور ریخت و اصلا به آن فکر نکرد. باید خوشبین بود و امیدوار و همراه آن هم باید برای رابطه و زندگی بهتر تلاش کرد و آدم ها میوه تلاش و خوشبین های خود را میخورند و این میوه هم در واقع چیزی جز احساس خوشبختی نیست.امیدوارم که همه ما با خوش بینی و بدون ترس از آینده برای فرداهای خود برنامه ریزی کنیم.
٣٠ آگوست ٢٠١٣
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر