مردم در ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی، غمگین ترین مردم در جهان بشمار میروند. موسسه نظر سنجی گالوپ با بررسی احساست مردم ١٣٨ کشور از خشم و استرس گرفته تا اندوه و رنج، این نتایج را منتشر کرده است.
آمارهای تاکنونی موسسات مختلف در ایران هم همین تصویر را تایید میکند. آخرین آن اذعان داشته که ٦٠ در صد مردم در ایران دچار افسردگی عمیق میباشند. این نتیجه مستقیم حاکمیت اسلام و توحش و بربریت مثال نازدنی رژیم اسلامی است. زمانیکه مردم یک جامعه به فقری رانده شوند که روزانه حیات فیزیکی اشان را تهدید میکند، زمانیکه چوبه های دار در یک قدمی پارک بازی بچه برپا میشود، هنگامیکه آدم بودن نوع بشر توسط عده ای آدمخوار اسلامی در حاکمیت انکار میشود، هنگامیکه شاد بودن و یا حتی تظاهر بشادی میتواند پای شهروند این جامعه را به کلانتری و پلیس بکشاند، زمانیکه بدیهیات زندگی مانند شرکت در جشن و تفریحات دسته جمعی جرم محسوب میشود، پای خودکشی و اعتیاد و استرس و دپرسیون به زندگی باز میشود. اما باید گفت جامعه ایران نمایشگاهی از "نامتعارفات" و "استثناعات" است. اگر دستجات اسلامی که به آن جمهوری اسلامی میگویند در انحطاط و ارتجاع، در آدمکشی و دزدی سرآمد همه مرتجعین جهانی است، نیرویی هم که عزم به سرنگونی این رژیم هار دارد علیرغم وجود این شرایط غیر قابل توصیف، در سرخم فرود نیاوردن و تسلیم نشدن، از استثناعات بزرگ جهان امروز باید محسوب شود. فقر و سرکوب و بی عدالتی همواره استیصال ببار می آورد، اما در جامعه ایران همه اینها نتوانست عزم و امید برای تغییر این شرایط را از زندگی مردم حذف کند. این مسئله کلان اجتماعی یعنی وجود خشم و استرس و غم در زندگی مردم تنها یک پاسخ بزرگ سیاسی دارد: سرنگونی اوباشان اسلامی.*
محمد رضا پویا
مندرج در ژورنال شنبه ۱۷ خرداد ۹۳- ۷ ژوئن ۲۰۱۴
سایت ژورنال:
فیس بوك: ژورانال روزانه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر