۲۳ آوریل ۲۰۱۴ جمهوری اسلامی ایران به عضویت کمیته سازمانهای غیرانتفاعی سازمان ملل متحد درآمد. این کمیته ۱۹ عضو دارد و وظیفهاش حمایت از حقوق زنان و نظارت بر کار سازمانهای حقوق بشری غیردولتی در کشورهای عضو سازمان ملل است.
انتقاد سفیر آمریکا و نامیده شدن این روز به عنوان «روزی سیاه» برای حقوق بشر از سوی دیدبان سازمان ملل (یو ان واچ)
سامانتا پاور سفیر ایالات متحده آمریکا در سازمان ملل متحد، روز چهارشنبه در توییتر خود نوشت که با توجه به سابقه ایران در مسائل حقوق بشری و حقوق زنان، عضویت این کشور در كميسيون مقام زن سازمان ملل متحد «خجالت آور» است.
ایالات متحده آمریکا روز چهارشنبه، طی یک بیانیه از انتخاب ایران برای عضویت در این کمیسیون شدیدا انتقاد کرد. سامانتا پاور در بیانیه خود با انتقاد شدید از عضویت ایران در این کمیته آن را نگران کننده خواند واضافه کرد: «نامزدی بلامنازع ایران، کشوری که مقاماتش مدام مدافعان حقوق بشر را بازداشت و شکنجه ... میکنند، نتیجهای بسیار نگرانکننده دارد». دبیرکل سازمان ملل پیشتر گفته بود، دولت حسن روحانی نتوانسته آزادیها را در ایران افزایش دهد.
کمیتهای که جمهوری اسلامی به عضویت در آن انتخاب شده به دولت جمهوری اسلامی این امکان را میدهد تا به مدت چهار سال در کمیتهی مزبور فعالیت کند و بسته به مواضع موافق یا مخالفی که سازمانهای حقوق بشری در رابطه با ایران اتخاذ میکنند از آنها حمایت کرده یا آنها را وادار به سکوت کند.
«یو ان واچ» سازمان غیر انتفاعی دیگری که وظیفهی نظارت غیر رسمی بر سازمان ملل را دارد نیز از عضویت ایران در کمیته مزبور ابراز نگرانی و خشم کرده و روز انتخاب ایران را «روز سیاه حقوق بشر» نامیده است. هیلل نویر، مدیر اجرایی این نهاد به رویترز گفت: «برتری دادن مجرمان بر قربانیان، ضربه به سازمان ملل در زمینه حقوق بشر و خیانت به اصول بنیادی این سازمان است و اعتبار آن را زیر سوال میبرد.»
جمهوري اسلامي ايران با دفاع از عضویتش در کمیسیون مقام زن و حقوق بشر در سازمان ملل اعلام کرده كه «با عنايت به اهميتی كه برای پيشبرد وضعيت زنان قائل است و همچنين به منظور انعكاس و بيان تعاليم متعالی دين اسلام به ويژه درباره خانواده و زنان، عضويت در اين كميسيون واجد اهميت است».
بیاعتنایی ایران به کنوانسیونهای بینالمللی که پیشتر به عضویت آنها درآمده و صحبتهای اخیر رییس قوهی قضاییه صادق لاریجانی، در مورد قابل قبول نبودن نسخههای حقوق بشری غرب برای ایران نشانگر تناقض و رفتارهای دوگانهی دولت ایران است. شکنجه، حبس و رفتارهای خشونتآمیز با شهروندان به طور اخص زنان در زمینههای مختلف از اجحاف در حق زنان در پایینترین سطوح مانند حجاب اجباری، حق حضانت کودک، دیه، حق ارث، شهادت در دادگاه تا تفکیک جنسیتی در دانشگاهها و بسیاری موارد دیگر) از جمله موارد نقض گسترده حقوق بشر در ایران است. همچنین در ماه جاری یک کارشناس حقوق بشر سازمان ملل متحد برای لغو حکم اعدام ریحانه جباری از دولت ایران درخواست داده است. دیدهبان حقوق بشر به چهارده زن زندانی سیاسی در زندان اوین نیز اشاره میکند و معتقد است جمهوری اسلامی یکی از بزرگترین زندانهای دنیا برای آزادیهای عمومی زنان است.
انتصاب ایران در کمیته مذکور با توجه به رسواییهای بسیار حقوق بشری خصوصا در حوزهی حقوق زنان برای بسیاری از فعالان حقوق بشر پذیرفته شده نیست. مساله اینجاست که حسن روحانی با هدف احتمالی تبلیغ به سود دولت خود از ابتدا با مطرح کردن حقوق شهروندی، فراهم آوردن فضای مناسب برای فعالیت زنان تا بحث لغو حصر رهبران جنبش سبز و افزایش آزادیهای اجتماعی و سیاسی وارد عرصهی انتخابات شد. با گذشت نزدیک به شش ماه از دولت وی هیچگونه پیشرفتی در حوزهی حقوق بشر در کشور رویت نشده و شاهد افزایش تعداد اعدامها و بازداشتهای مجدد در مقابل آزادی تعداد محدودی از زندانیان و نقض صدها مورد حقوق بشری دیگر مانند ماجرای اخیر حمله به بند ۳۵۰ زندان اوین بدون واکنش روشنی از سوی رییس جمهور، هستیم. این در حالی است که مردم از خفقان و نقض حقوق بشر در سالهای گذشته (دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد) به تنگ آمده و با امید به اینکه دولت جدید حقوق اولیه آنها را احیا خواهد کرد به پای صندوق رای رفته بودند.
در نهایت باید دید ایران که از کوچکترین فعالیت سازمانهای غیردولتی مدافع حقوق بشر ممانعت میکند، کانون مدافعان حقوق بشر و هر کانون یا کمیتهی غیر انتفاعی فعال در حوزهی حقوق بشر را تعطیل کرده و بنیانگذاران و اعضای آنها را به زندان انداخته است، چگونه حضورش را در این کمیسیونها و کمیتههای غیرانتفاعی سازمان ملل توجیه میکند. به نظر میرسد ایران با شرکت در کمیسیونهای مربوطه سعی بر گمراه کردن جامعه جهانی از وضعیت حقوق بشر در ایران و همچنین دیکته کردن الگوی دلخواه خود در زمینهی زنان برای سایر کشورها دارد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر