از سینه لرزان در پاسخ به خزعبلات یک امام جمعه متحجر در ایران که گفته بود "برهنگی سینه زنان سبب زلزله میشود!" تا اعتراض عریان در روز هشت مارس امسال، نیروی تازه ای در مبارزه علیه ارتجاع اسلامی بمیدان آمده است. نیروئی که بدن زن را بعنوان اسلحه ای در نقد دنیای نرینه معاصر بکار میگیرد.
نفس این کار ممکن شده است چون بدن زن متعلق به خود او نیست، مایملک مردان است، "کشتزار" مردان است. چون بدن زن تابو است. بدن زن کالای جنسی است. و نگاه به بدن عریان زن (اگر در بازار پورنو و فحشا، و یا در بازار صیغه و عقد و ازدواج شرعی، قیمتش پرداخت نشده باشد) جزو محرمات و ممنوعه هاست! تا همین امروز در حتی کشورهای باصطلاح پیشرفته غربی عکس و فیلم هر جنایت و کشتار و قساوت و خونریزی ای را منتشر میکنند ولی وقتی نوبت به بدن زن میرسد با نوارهای سیاه قسمتهای ممنوعه را میپوشانند. نشان دادن شنیع ترین خشونتها حتی در کارتون ها و بازیهای ویدئوئی کودکان بلامانع است اما نشان دان سینه زن در فیلم ها و رسانه ها ممنوع است. حتی در فیس بوک از انتشارعکسهای برهنه زنان بدون سیاه کردن قسمتهای ممنوعه جلوگیری میکنند. جامعه نرینه معاصر خود بدن زن را به اسلحه ای برای نقد خود تبدیل کرده است. (همانطور که در جمهوری اسلامی "بد حجابی" به وسیله اعتراض به کل حکومت تبدیل شده است).
این واقعیت اعتراض عریان را از صرف یک تاکتیک و شیوه مبارزه فراتر میبرد. اعتراض عریان نقد عملی مذهب و اخلاقیات کپک زده مذهبی و شوونیستی و ارزشهای نرینه سالارانه ایست که زن را تنها بعنوان اسباب لذت بردن مرد و بعنوان یک کالای جنسی می بیند و برسمیت میشناسد. این اعتراضی است که بدن زن را از موضوع عکسها و فیلمهای پورنو، از پستوی ناموس مردان خانواده، و از تابوها و قید و بندهای مذهبی و اخلاقی رها میکند و به میدان مبارزه میکشاند. هدف این اعتراض در خود این اعتراض نهفته است.
مارشال مک لوهان، تئوریسین سرشناس علوم ارتباطات و رسانه ها، گفته معروفی دارد که "پیام، همان پیام آور است." این گفته در مورد اعتراض عریان نیز کاملا صدق میکند. سینه برهنه ای که بر آن نوشته شده "زن = مرد" خود یک نماد عملی این برابری است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر