مظفر الوندی، "دبیرمرجع ملی حقوق کودک" در مورد پرونده آزار جنسی دانشآموزان ۸ تا ۱۱ ساله یک دبستان توسط ناظم مدرسهای در تهران گفت: "من اعتقاد دارم که تمامی این موارد به زور نبوده و در برخی موارد گرایشی دو طرفه وجود داشته است."
همانطور که ملاحظه می کنید این بیان دبیر مرجع ملی حقوق کودک نظام جمهوری اسلامی است. حکومتی که با احادیث اسلامی، با قوانین اسلامی و با زندان و کهریزکش، رسما و قانونا تجاوز و اذیت و آزار جنسی، بخشی از هویت مخوفش بوده است. این اولین بار نیست که اخبار اذیت و آزار و تجاوز جنسی به کودکان در نظام اسلامی منتشر می شود. سال ۹۱ نیز یکی از دیپلماتهای هم جنس این ناظم و مظفر الوندی، در یک استخرعمومی کودکان در برزیل، همین سنت و فرهنگ پدوفیلی اسلامی را بنمایش گذاشت که با تیپا از برزیل بیرون انداخته شد.
نکته قابل توجه این است که چنین اتفاقی توسط ناظم مدرسه ای روی میدهد که والدین این کودکان به امید حراست از امنیت جسمی، فکری و روحی فرزندانشان آنان را روانه مدرسه کرده، غافل از اینکه فرزندانشان نه تنها با یک بیمار جنسی درهیبت ناظم مدرسه بلکه با یک تئوریسین مریض پدوفیلی هم روبرو می شوند که در مقام به اصطلاح دبیر و مرجع حقوق کودک جمهوری اسلامی و با توجیه "گرایش دو طرفه بوده است"، رسما و عملا از عمل کودک آزاری و تجاوز جنسی همکارش دفاع می کند. در حالیکه توضیح المسائل خمینی می گوید: "از نوزاد شیرخوار می شود لذت جنسی برد " و رابطه جنسی با دختر بچه ۹ ساله را شرعا تبلیغ می کنند، چرا کاربدستانی چون ناظم مدرسه و مظفر الوندی از قافله اسلام عقب بمانند؟
اگر در یک جامعه با قوانین نرمال و متعارف این اتفاق از جانب هر مقامی صورت میگرفت و مظفرالوندی نیز بعنوان مبلغ و مروج چنین گفته هایی به توجیه اعمال همکارش می پرداخت، قطعا با محاکمه و زندانی کردن شان پاسخ می گرفت.*
عبدل گلپریان
سایت ژورنال:
http://journal-ruzaneh.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر